Η φύση επέλεξε την γυναίκα ως τον πλέον κατάλληλο οργανισμό για την υποστήριξη της εγκυμοσύνης, γεγονός που την καθιστά σωματικά σύνθετη. Η κατανόηση της ‘’δύναμης’’ αυτής που η φύση απλόχερα μας χάρισε, ξεκινά από την εξοικείωση με το σώμα μας και την συνειδητοποίηση της σημαντικότητας της ύπαρξης των αναπαραγωγικών οργάνων στο ρόλο αυτό. Το αναπαραγωγικό σύστημα της γυναίκας χωρίζεται σε έξω και έσω γεννητικά όργανα.
Στα έξω γεννητικά όργανα ανήκουν
- το εφήβαιο, το οποίο μετά την ηλικία της εφηβείας καλύπτεται από τραχύ τρίχωμα
- τα μεγάλα χείλη, που χαρακτηρίζονται από δύο στρογγυλές πτυχές με υψηλή αγγείωση
- τα μικρά χείλη, τα οποία είναι διακριτά εφόσον διαχωριστούν τα μεγάλα χείλη
- η κλειτορίδα, που περιέχει πολυάριθμες νευρικές απολήξεις
- η πόσθη, που αποτελεί δερματική πτυχή που καλύπτει την κλειτορίδα
- ο χαλινός, είναι ένας λεπτός επίπεδος ιστός οπου σχηματίζεται από την ένωση των χειλέων
- ο πρόδρομος του κόλπου, δηλαδή η περιοχή που περιέχει το στόμιο της ουρήθρας και προστατεύεται από τα μικρά χείλη
- η είσοδος του κόλπου
- οι Βαρθολίνειοι αδένες, οι οποίοι εκκρίνουν διαυγή βλέννη κατά της διάρκεια της σεξουαλικής επαφής
- και το περίνεο, περιοχή πλούσια σε μυς που υποστηρίζουν τα όργανα της πυέλου.
Στα έσω γεννητικά όργανα περιλαμβάνονται
- ο κόλπος
- ο τράχηλος
- η μήτρα
- οι σάλπιγγες
- και οι ωοθήκες
Τα όργανα του αναπαραγωγικού μας συστήματος είναι άρτια τοποθετημένα, ώστε να μπορέσουν με επιτυχία να συμβάλλουν στη γονιμοποίηση. Η γονιμοποίηση απασχολεί πληθώρα γυναικών, κυρίως κατά την χρονική περίοδο που το ζευγάρι καταβάλλει προσπάθειες τεκνοποίησης. Η κατάκτηση της γνώσης αυτής της λειτουργίας, που είναι ζωτικής σημασίας κατά την αναπαραγωγική ηλικία, έδωσε απαντήσεις σε επιστήμονες υγείας που ασχολούνται με τον κλάδο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Βασική προϋπόθεση για να μπορέσει η γονιμοποίηση να συμβεί, είναι η ύπαρξη ενός ώριμου ωαρίου στη λήκυθο της σάλπιγγας της γυναίκας. Το ώριμο ωάριο έχει προέλθει μετά από την ωοθηλακιορρηξία που έχει πραγματοποιηθεί στην ωοθήκη της γυναίκας, όπου στη συνέχεια με τη υψηλή έκκριση οιστρογόνων, αυξάνεται η κινητικότητα της σάλπιγγας και οι κροσσοί που βρίσκονται σε αυτή προωθούν το ωάριο προς τη λήκυθο για πιθανή γονιμοποίηση, όπου εκεί θα παραμείνει για 24 ώρες.
Το ωάριο περιβάλλεται εξωτερικά από δύο στοιβάδες. Η γονιμοποίηση πραγματοποιείται επιτυχώς όταν ένα σπερματοζωάριο διαπεράσει και τις δυο στοιβάδες του ωαρίου. Τότε, αυτό αλλάζει την δομή της εξωτερικής του μεμβράνης σε ένα απροσπέλαστο τοίχωμα για τα υπόλοιπα σπερματοζωάρια. Οι δύο πυρήνες (ωαρίου, σπερματοζωαρίου) ενώνονται, δημιουργώντας τον ζυγώτη, το πρώτο κύτταρο του νέου οργανισμού. Το κύτταρο αυτό προχωρώντας από την σάλπιγγα στον ενδομήτριο χώρο, διαχωρίζεται εκθετικά (2,4,8,16,32) σε περισσότερα κύτταρα. Φτάνοντας στο ενδομήτριο περίπου μετά από 6-10 ημέρες, έχει σχηματιστεί μια πολυκύτταρη δομή, η βλαστοκύστη, η οποία εμφυτεύεται στο τοίχωμα του ενδομητρίου εκκρίνοντας ένζυμα. Με αυτό τον τρόπο θα ξεκινήσει να αναπτύσσεται σε πρώιμο έμβρυο, και η αρχή μιας εγκυμοσύνης έχει ήδη συμβεί!
Η γονιμοποίηση αποτελεί το πρώτο βήμα για τη μητρότητα και την ευφορία, για τη δημιουργία μιας νέας ζωής!
<<Η μητρότητα είναι το πιο παράξενο πράγμα. Είναι σαν ένας προσωπικός Δούρειος Ίππος>> – Rebecca West, Βρετανίδα συγγραφέας και αρθρογράφος
